Gdy w przebiegu choroby doszło do poważniejszych deformacji stopy konieczne staje się leczenie operacyjne. Obecnie stosowanych jest wiele technik operowania haluksów (około 50), zależnie od rodzaju deformacji, stopnia zaawansowania choroby i współistnienia innych zmian w obrębie stopy.

W Polsce, wciąż jeszcze niestety, najpowszechniej stosowana jest metoda z zastosowaniem drutów Kirschnera, które w okresie pooperacyjnym przez okres 2 miesięcy przechodzą przez palce stopy na zewnątrz. Takie postępowanie oprócz niewygody (drutami łatwo zahaczyć o meble, pościel itp.), prowokuje możliwość zakażenia, ponieważ bakterie mogą wzdłuż drutów wnikać do wnętrza stopy. Ponadto druty mało stabilnie utrzymują kości, co niejednokrotnie prowadzi do opóźnienia lub nawet braku zrostu operowanych kości i często wymaga stosowania unieruchomienia gipsowego. Gips z kolei, poza dyskomfortem pacjenta, bardzo podnosi ryzyko niebezpiecznych powikłań zakrzepowych.

Aż do kilku procent spośród wszystkich zgłaszających się do naszej Kliniki Pacjentów stanowią Ci, którzy wcześniej byli już operowani z powodu haluksów, jednak leczenie to, nie przyniosło oczekiwanego rezultatu. Jest to niekorzystna sytuacja zarówno dla Pacjentów (którzy często bywają podłamani psychicznie niepowodzeniem leczenia), jak i dla nas, ponieważ operowanie w obrębie blizny po pierwszym zabiegu jest znacznie trudniejsze, wiąże się ze zwiększonym ryzykiem zakażenia oraz ze znacznie mniejszymi możliwościami korekcji.

Obserwujemy, że najczęstszym powodem tych niepowodzeń jest niewłaściwy dobór techniki operacyjnej w stosunku do przyczyn, które wywołały deformację, a w drugiej kolejności błędy w samej technice wykonania operacji.

Przykładowo, zastosowanie metody Akin’a, w sytuacji gdy haluks pojawił się wtórnie do istniejącej wcześniej nadmiernej szpotawości (zniekształcenia do wewnątrz) pierwszej kości śródstopia – nie może przynieść zadowalającego efektu, gdyż ta metoda, jakkolwiek z dobrymi efektami szeroko stosowana na świecie, znajduje zastosowanie jedynie w sytuacji gdy haluks jest rezultatem skoślawienia (zniekształcenia na zewnątrz) paliczka bliższego palucha.

Podobnie też, w naszej opinii nadmiernie często stosowana metoda Silver’a, stanowczo nie nadaje się do korekcji znacznej koślawości palucha. Tego typu niewłaściwe postępowanie, odpowiada za wciąż jeszcze pokutujące wśród pacjentów przeświadczenie, że „haluksy odrastają”, co nie jest prawdą, o ile tylko technika chirurgiczna zostanie właściwie dobrana do przyczyny, która wywołała deformację stopy.

Szanowni Państwo, jeśli podjęliście decyzję o przeprowadzeniu operacji w innej klinice lub szpitalu, ale chcielibyście upewnić się czy zaproponowana Państwu technika operacyjna (metoda) jest adekwatna do przyczyny choroby i jej zaawansowania – proponujemy wysłać nam zdjęcia RTG na adres: kontakt@halluxcenter.pl . Poprzez e-mail konsultujemy bez pobierania jakichkolwiek opłat. W przypadku, gdyby zaproponowana Państwu metoda była w sprzeczności z zasadami sztuki ortopedycznej, poinformujemy Państwa, i wytłumaczymy dlaczego tak uważamy oraz jaka, naszym zdaniem, powinna być zastosowana metoda.

W HalluxCenter stosujemy m.in. metodę Scarf, metodę Chevron, osteotomię Akin’a, Lapidus’a i Weil’a.

Są to nowoczesne metody, stosowane w wiodących ośrodkach chirurgii stopy na świecie i dające bardzo dobre rezultaty w leczeniu deformacji palców. Każdą z tych technik, praktykujemy od co najmniej kilku-kilkunastu lat. Ponadto w każdej z nich wprowadziliśmy sporo naszych autorskich modyfikacji, które ewoluowały w toku zdobywania przez nasz zespół doświadczenia, i które poprawiają różne aspekty leczenia – np. lepsze ułożenie kości stopy, szybsze gojenie, czy zmniejszenie odsetka niepowodzeń leczenia.

W żadnej z metod leczenia paluchów koślawych (hallux valgus) nie stosujemy drutów ani unieruchomienia gipsowego – dzięki temu, okres po zabiegu jest nieuciążliwy. Można poruszać się samodzielnie, i co równie ważne – nie trzeba nieustannie uważać, by nie zahaczyć drutami o przeszkody. Z medycznego punktu widzenia szczególnie istotne jest to, że w związku z brakiem drutów i gipsu, istotnie maleje ryzyko powikłań pooperacyjnych, w tym zakażeń i zakrzepicy.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że w pewnych przypadkach schorzenia o nazwie paluch sztywny (hallux rigidus), a czasem także w leczeniu określonych rodzajów palców młotkowatych, bywa konieczne zastosowanie cienkich drutów. Jednak także w takich przypadkach nie stosujemy unieruchomienia gipsowego, a sam drut utrzymujemy w stopie tak krótko, jak jest to tylko możliwe.

Do zabiegów wykorzystujemy implanty tytanowe i bio-wchłanialne szwajcarskiej firmy MedicMicro – jednego z czołowych producentów implantów w chirurgii stopy. Stosowane przez nas implanty należą do najlepszych na rynku medycznym.

Po operacji, implanty pozostają w stopie. Nie ma potrzeby ich usuwania – nie drażnią, nie uczulają i nie dźwięczą na bramkach lotnisk.

Stosowane przez nas implanty nie stanowią przeciwwskazania do wykonania badań przy użyciu rezonansu magnetycznego.
Jest to bardzo istotne, ponieważ rezonans magnetyczny jest jednym z najdokładniejszych badań obrazowych i w przyszłości może zaistnieć potrzeba jego wykonania w związku z diagnostyką innych chorób.

Połączenie najskuteczniejszych metod operacyjnych wraz z zastosowaniem nowoczesnych implantów, daje w rezultacie nieosiągalną do tej pory innymi sposobami stabilizacje kości stopy, dzięki czemu możliwe jest wczesne obciążanie nogi – tzn. począwszy od następnego dnia po operacji, można – pod warunkiem stosowania specjalnego obuwia pooperacyjnego – chodzić samodzielnie bez ograniczeń!

Jeśli haluksy dotyczą obydwu stóp, ZABIEG MOŻE BYĆ WYKONANY NA OBU STOPACH JEDNOCZEŚNIE. Wówczas, w okresie pooperacyjnym obuwie pooperacyjne stosuje się na obu stopach.

Decydując się na taką strategię leczenia, warto mieć na uwadze, że trudy okresu pooperacyjnego, z oczywistych powodów są cięższe niż ma to miejsce w przypadku leczenia jednej stopy. Jednak suma niewygód związanych z leczeniem w dwóch etapach znacznie przewyższa niewygody związane z leczeniem obu stóp jednocześnie. Podobnie oczywistą korzyścią takiego postępowania jest to, że cały proces leczenia, a więc kwalifikację do zabiegu, operację i rehabilitację, przechodzi się tylko raz.

W medycynie powikłania często stanowią temat tabu. O ich istnieniu, o ile wcześniej nie wypytamy lekarza, najczęściej dowiadujemy się na kilka minut przed operacją, otrzymując do podpisu formularz zgody na zabieg operacyjny albo jeszcze gorzej… dopiero, gdy powikłanie wystąpi.

Unikanie przez lekarza tematu powikłań na etapie kwalifikacji do zabiegu jest w naszym przekonaniu działaniem nieuczciwym. 

Po pierwsze dlatego, że w razie wystąpienia niepowodzenia w leczeniu, Pacjent jest zaskoczony, że w ogóle do tego doszło, i ma prawo czuć się oszukany, skoro lekarz nie poświęcił temu tematowi, ani minuty podczas omawiania przebiegu leczenia.

Po drugie, dostając wraz z formularzem zgody na zabieg obszerną listę możliwych powikłań, zamiast otrzymać nieco spokoju i wsparcia przed trudnym momentem jakim jest operacja, zostaje postawiony pod ścianą – albo podpisze zgodę albo nie będzie operowany. I nagle dowiaduje się, że przykładowo może zarazić się wirusem żółtaczki, że operowane kości mogą się nie zrosnąć i wymagać ponownej operacji, czy też, że w ranę może wdać się zakażenie. Wszystko to prawda, ale dużo uczciwiej byłoby przekazać te informacje wcześniej, gdy był czas na zastanowienie się, „przetrawienie” trudnych informacji i zdobycie wiedzy co w sytuacji wystąpienia powikłania można zrobić.

Na kilka minut przed zabiegiem trudno jest zebrać myśli, a co dopiero rozważyć konsekwencje możliwych niepowodzeń. Wówczas najczęściej bez wdawania się w szczegóły, podpisujemy zgodę na operację i przerażeni liczymy, by nic z opisywanych w formularzu powikłań nie wystąpiło w naszym wypadku.

W HalluxCenter wychodzimy z całkiem innego założenia. W naszym przekonaniu Pacjent decydując się na leczenie, MUSI WIEDZIEĆ, co może się zdarzyć w przypadku gdyby „coś poszło nie tak”. Tylko wtedy można podjąć świadomą decyzję, jeśli jest się poinformowanym o możliwych niepowodzeniach w leczeniu. W związku z tym prosimy Państwa o zapoznanie się z formularzem zgody na operację jeszcze PRZED podjęciem decyzji o leczeniu. Formularz ten jest dostępny w zakładce Do Pobrania.

Decydując się na leczenie operacyjne, trzeba zaakceptować niewygodną prawdę, że nieraz mimo dbałości, starań i wysiłku tak ze strony Pacjentów, jak i lekarzy, bywa, że leczenie się komplikuje. To oczywiście przykra sytuacja dla wszystkich – w największej mierze dla Pacjentów i ich rodzin, ale również dla prowadzących leczenie lekarzy. Na szczęście, medycyna rozwija się niesamowicie szybko i to, co było standardem 10 lat temu, obecnie wydaje się „średniowieczem”, a metody sprzed 15-20 lat – niczym z ery kamienia łupanego…

Z drugiej strony nawet najlepsza technologia, wiedza i doświadczenie, nie uwolnią Pacjentów i ich lekarzy, od możliwości wystąpienia powikłania. Natomiast to, o co faktycznie powinniśmy się starać, to każdego dnia walczyć o zmniejszenie prawdopodobieństwa wystąpienia powikłań – najlepiej niemal do zera. Słowo „niemal” użyte jest tu celowo – bo jak mówi stare medyczne powiedzenie: „Ten nie ma powikłań, kto nie leczy.” – podczas gdy my leczymy niemało.

Wśród możliwych powikłań leczenia operacyjnego w obrębie stopy trzeba brać pod uwagę następujące: brak zrostu, zakażenie, zakrzepicę żył kończyn dolnych, martwicę fragmentu kości, destabilizację zespolenia, zaburzenia czucia.

leczenie haluksów

Halluxcenter – specjaliści od halluksów