Włókna ścięgna Achillesa przyczepiają się do kości piętowej w tylnej jej części, biegną dalej i łączą się z włóknami rozcięgna podeszwowego, które stanowi ścięgnostą strukturę składającą się z następujących segmentów:
– segmant przyśrodkowy i boczny, które pokrywają mięsień odwodziciel palucha i mięsień odwodziciel palca małego,
– centralna część, która przyczepia się do środkowej części guza piętowego tzw. powięż podeszwowa,
– centralna część w odcinku dalszym, która przyczepia się przez trzeszczki do paliczków bliższych i paliczka palucha.
Funkcja rozscięgna podeszwowego jest wzmocnienie mechanicznej stabilności stopy.
Zapalenie rozcięgna podeszwowego nazywane jest powszechnie „ostroga piętową”. U około 50% pacjentów z tą przypadłością w badaniu rtg stopy można uwidocznić osteofity – struktury kostne, potocznie nazywane właśnie ostrogą. Sa one zlokalizowane w podeszwowej części kości piętowej. Zwapnienia występujące w tkankach miękkich w tej okolicy u ok. 1/6 populacji mogą nie dawać żadnych dolegliwości. Znaczenie osteofitów pozostało niewyjaśnione.
Pacjenci zwykle skarżą się na dolegliwości bólowe w okolicy pięty, ból najsilniejszy jest podczas pierwszych kroków, następnie zmniejsza się wraz ze zwiększeniem aktywności, pacjenci często opisują, że dolegliwości te mijają, gdy się „rozchodzą”, nawrót bólu obserwują przy przedłużającym się wysiłku związanym z chodzeniem lub bieganiem.
Ból podczas badania ortopedycznego stwierdza się w okolicy guza piętowego, może występować w całej okolicy bliższej powięzi.
Uważa się że zapalenie powięzi podeszwowej ma związek z urazem, bądź sumą mikrourazów, oraz występowaniem wzmożonego napięcia mięśnia brzuchatego łydki i mięśni grupy kulszowo – goleniowej (tzw.hamstringów – min. m.półścięgnisty, m. półbłoniasty i m.smukły).
Powszechnie używa się pojęcia „zapalenie” mimo że dominująca większość zmian, które powodują wystąpienie tej patologii, ma związek ze zwyrodnieniem tkanek.
W pozycji siedzącej następuje wzrost napięcia mięśnia brzuchatego łydki i powięzi podeszwowej. Przy gwałtownej zmianie pozycji na stojącą, bez wcześniejszego rozluźnienia wymienionych mięśni, zachodzi wymuszony wyprost stopy podczas stania, co prowadzi do silnego rozciągnięcia napiętego mięśnia oraz powięzi, w efekcie pojawia się ból.
Do rozpoznania choroby nie są konieczne badania obrazowe. Wykonuje się jednak, by wykluczyć inne poważne patologie tej okolicy (np. złamania zmęczeniowe, guzy).
Zwykle wystarcza RTG stopy, rzadko kiedy wykonuje się rezonans magnetyczny lu scyntygrafię kości.
W początkowym okresie choroby zaleca się:
– odpoczynek,
– oszczędzanie kończyny,
– leki przeciwzapalne doustne i działające miejscowo,
– wkładki ortopedyczne,
– unieruchomienie -szyna na noc lub opatrunek gipsowy,
– zastrzyki z glikokortykoidów,
– rehabilitację – ćwiczenia rozciągające,
– fizykoterapia – fala uderzeniowa.
Ponad 85% pacjentów z zapaleniem rozcięgna podeszwowego odczuwa poprawę po leczeniu zachowawczym i odzyskuje sprawność w ciągu 6miesięcy.
Leczenie operacyjne jest ostatecznością, jadnak przy braku poprawy przez okres powyżej 6 miesiący należy rozważyć takie postępowanie.
W proponowanym leczeniu zabiegowym o udowodnionej w badaniach klinicznych skuteczności można zastosować:
– częściową fasciotomię podeszwową (metoda otwartą lub endoskopową),
– plastykę mięśnia brzuchatego łydki,
– uwolnienie powięzi podeszwowej,
– wydłużenie mięśnia brzuchatego łydki
Odsetek pozytywnych wyników leczenia zapalenia rozcięgna podeszwowego metodami operacyjnymi to ok. 80% przypadków.
POSTANOWIENIA OGÓLNE
CEL I ZAKRES ZBIERANIA DANYCH
Jeżeli Państwa celem jest rejestracja na wizytę lub uzyskanie skierowania online, po wypełnieniu formularza lub korespondencji mailowej, skontaktuje się z Państwem pracownik HalluxCenter,który poprosi (jeśli to konieczne) o podanie takich danych jak PESEL, data urodzenia oraz adres.
PODSTAWA PRZETWARZANIA DANYCH
PRAWO KONTROLI, DOSTĘPU DO TREŚCI SWOICH DANYCH ORAZ ICH POPRAWIANIA
PLIKI „COOKIES”
POSTANIOWIENIA KOŃCOWE